![]() | |
![]() ![]() | |
Związek | Svenska Skidförbundet |
---|---|
Strefa | Europa Środkowa |
Akcesja | 2007 [1 sezon] |
Menadżer | Yoyogi |
Trener | ![]() |
Ranking FIS | 2 |
![]() | |
Oficjalna witryna Svenska Skidförbundet |
Reprezentacja Szwecji w skokach narciarskich – grupa skoczków narciarskich wybrana do reprezentowania Szwecji w międzynarodowych zawodach przez Szwedzki Związek Narciarski (Svenska Skidförbundet).
Spis treści
Historia[]
Początki (1904-1985)[]
Szwedzki związek narciarski został utworzony w 1904 roku. W tym samym roku swoje funkcjonowanie rozpoczęła również reprezentacja skoczków narciarskich. Szwecja w tym okresie odnosiła sukcesy porównywalne z innymi silnymi reprezentacjami tamtego okresu. Do najwybitniejszych zawodników tamtego okresu należał Sven Eriksson. Do jego sukcesów należy zaliczyć srebrny medal zdobyty na Igrzyskach Olimpijskich w Garmisch-Partenkirchen w 1936 roku oraz 4 brązowe medale Mistrzostw Świata, zdobyte w okresie 1927-1934.
Era Boklöva (1986-1990)[]
Jan Boklöv to niewątpliwie symbol Szwedzkich skoków. W połowie lat 80., podczas jednego z treningów w Falun po złym wybiciu z progu, zaobserwował, że znacznie dłuższe odległości skoku można uzyskać dzięki innemu sposobowi prowadzenia nart. Dotychczasowe prowadzenie równoległe zastąpił nieco rozwartym, pod kątem około 30 stopni. Po raz pierwszy w międzynarodowych zawodach Boklöv nowy styl zaprezentował podczas 35. Turnieju Czterech Skoczni. Spotkał się z krytyką i nieprzychylnym traktowaniem przez sędziów, jednak niskie oceny za styl (14-15 pkt zamiast 18-19 jak w większości przypadków) rekompensował odległościami. W tamtym sezonie skacząc nowym stylem udało mu się zająć 10 miejsce w Innsbrucku. Sezon 1987/1988 miał jeszcze lepszy (2 drugie miejsca w Lahti i 10. miejsce w klasyfikacji generalnej na koniec sezonu). Największe sukcesy przyszły zimą 1988/1989 . Wygrywając po drodze 5 konkursów sięgnął po Puchar Świata, wyprzedzając Niemców – Weißfloga z NRD i Thomę z RFN. Po tym sezonie stało się jasne, że nowy styl stanowi poważną konkurencje dla stosowanego powszechnie stylu klasycznego. Od sezonu 1990/1991 inni zawodnicy zaczęli odnosić zwycięstwa skacząc tym stylem. Boklöv natomiast przestał odnosić sukcesy, startował m.in. bez powodzenia na igrzyskach w Albertville (47. miejsce na skoczni średniej).
Czasy posuchy (1991-2007)[]
Po erze Jana Bokloeva i Staffana Tällberga, nadszedł ponad 15 letni okres posuchy w szwedzkich skokach narciarskich. Szwedzi znaczyli coraz mniej na międzynarodowej arenie, stopniowo chyląc się ku upadkowi. Znamiennym wydarzeniem obrazującym całą tę sytuację, było całkowite zrezygnowanie przez szwedzki związek narciarski z prowadzenia kadry kombinatorów norweskich. Największym sukcesem tej epoki było niewątpliwie zajęcie 4 miejsca w bardzo loteryjnym konkursie w Trondheim przez Kristoffera Jaafsa w sezonie 2000/2001. Pewne sukcesy odnosił również Johan Erikson, który pod okiem znanego słoweńskiego szkoleniowca Vasji Bajca w sezonie 2003/2004 zgromadził 86 punktów do klasyfikacji generalnej Pucharu Świata.
Odrodzenie (2007-?)[]
W 2007 roku, w kadrze doszło do poważnych zmian w kierownictwie. Przyszedł nowy trener Florian Liegl jak i nowy kierownik reprezentacji - Yoyogi. Obrana przez nich strategia rozwoju szwedzkich skoków narciarskich zaczęła skutkować. Ruszył rozwój młodzieży jak i skoków kobiecych, co jak się okazało później, było strzałem w "10". Symbolem tej epoki niewątpliwie jest Madeleine Fritz, która zdominowała całkowicie cykl Pucharu Kontynentalnego Kobiet (później Pucharu Świata Kobiet), triumfując 5 razy z rzędu w tym cyklu zawodów. Nie tylko Fritz zapisała się pozytywnie w tej epoce. Pierwszy złoty medal w historii szwedzkich skoków na Mistrzostwach Świata w 2013 roku zdobyła inna zawodniczka - Kjerstin Monkson. Również męskie skoki odnotowały znaczną progresję. Dowodem jest min. złoty medal Philippe Bjoergena na Mistrzostwach Świata Juniorów w 2011 roku.
Generalni menadżerzy[]
Yoyogi (od 18.01.2009)
Trenerzy główni[]
2014- | ![]() |
2012-2014 | ![]() |
2010-2012 | ![]() |
2008-2010 | ![]() |
2007-2008 | ![]() |
Szwecja w Pucharze Świata[]
Indywidualnie[]
Sezon 2007/2008
Poz. | Zawodnik | Punkty |
---|---|---|
16. | ![]() |
337 |
47. | ![]() |
64 |
69. | ![]() |
23 |
76. | ![]() |
17 |
83. | ![]() |
10 |
87. | ![]() |
6 |
Sezon 2008/2009
Poz. | Zawodnik | Punkty |
---|---|---|
10. | ![]() |
352 |
- Zachowana jest tylko najlepsza "20" tego sezonu.
Sezon 2009/2010
Poz. | Zawodnik | Punkty |
---|---|---|
14. | ![]() |
183 |
15. | ![]() |
158 |
39. | ![]() |
66 |
44. | ![]() |
54 |
45. | ![]() |
52 |
70. | ![]() |
9 |
70. | ![]() |
9 |
Sezon 2010/2011
Poz. | Zawodnik | Punkty |
---|---|---|
43. | ![]() |
107 |
45. | ![]() |
78 |
47. | ![]() |
75 |
51. | ![]() |
53 |
79. | ![]() |
9 |
83. | ![]() |
7 |
88. | ![]() |
4 |
95. | ![]() |
1 |
Sezon 2011/2012
Sezon 2012/2013
Poz. | Zawodnik | Punkty |
---|---|---|
40. | ![]() |
73 |
41. | ![]() |
72 |
61. | ![]() |
14 |
64. | ![]() |
9 |
Sezon 2013/2014
Poz. | Zawodnik | Punkty |
---|---|---|
30. | ![]() |
206 |
41. | ![]() |
104 |
45. | ![]() |
75 |
47. | ![]() |
65 |
55. | ![]() |
34 |
Wyniki w Pucharze Narodów Pucharu Świata Mężczyzn[]
Sezon | Miejsce | Punkty |
---|---|---|
2007/2008 | 9 miejsce | 858 pkt. |
2008/2009 | 6 miejsce | 1210 pkt. |
2009/2010 | 7 miejsce | 881 pkt. |
2010/2011 | 11 miejsce | 484 pkt. |
2011/2012 | 8 miejsce | 1483 pkt. |
2012/2013 | 12 miejsce | 168 pkt. |
2013/2014 | 10 miejsce | 634 pkt. |
Notowania w rankingu FIS[]
Statystyki medalowe (Igrzyska Olimpijskie, Mistrzostwa Świata)[]
- Pozycja - pozycja w klasyfikacji medalowej imprezy