Reprezentacja Szwecji w skokach narciarskich

Szwecja (Sverige)
Związek	Svenska Skidförbundet
Strefa	Europa Środkowa
Akcesja	2007 [1 sezon]
Menadżer	Yoyogi
Trener	Berni Schödler
Ranking FIS	2
Oficjalna witryna Svenska Skidförbundet

Reprezentacja Szwecji w skokach narciarskich – grupa skoczków narciarskich wybrana do reprezentowania Szwecji w międzynarodowych zawodach przez Szwedzki Związek Narciarski (Svenska Skidförbundet).

Historia

Początki (1904-1985)

Szwedzki związek narciarski został utworzony w 1904 roku. W tym samym roku swoje funkcjonowanie rozpoczęła również reprezentacja skoczków narciarskich. Szwecja w tym okresie odnosiła sukcesy porównywalne z innymi silnymi reprezentacjami tamtego okresu. Do najwybitniejszych zawodników tamtego okresu należał Sven Eriksson. Do jego sukcesów należy zaliczyć srebrny medal zdobyty na Igrzyskach Olimpijskich w Garmisch-Partenkirchen w 1936 roku oraz 4 brązowe medale Mistrzostw Świata, zdobyte w okresie 1927-1934.

Era Boklöva (1986-1990)

Jan Boklöv to niewątpliwie symbol Szwedzkich skoków. W połowie lat 80., podczas jednego z treningów w Falun po złym wybiciu z progu, zaobserwował, że znacznie dłuższe odległości skoku można uzyskać dzięki innemu sposobowi prowadzenia nart. Dotychczasowe prowadzenie równoległe zastąpił nieco rozwartym, pod kątem około 30 stopni. Po raz pierwszy w międzynarodowych zawodach Boklöv nowy styl zaprezentował podczas 35. Turnieju Czterech Skoczni. Spotkał się z krytyką i nieprzychylnym traktowaniem przez sędziów, jednak niskie oceny za styl (14-15 pkt zamiast 18-19 jak w większości przypadków) rekompensował odległościami. W tamtym sezonie skacząc nowym stylem udało mu się zająć 10 miejsce w Innsbrucku. Sezon 1987/1988 miał jeszcze lepszy (2 drugie miejsca w Lahti i 10. miejsce w klasyfikacji generalnej na koniec sezonu). Największe sukcesy przyszły zimą 1988/1989 . Wygrywając po drodze 5 konkursów sięgnął po Puchar Świata, wyprzedzając Niemców – Weißfloga z NRD i Thomę z RFN. Po tym sezonie stało się jasne, że nowy styl stanowi poważną konkurencje dla stosowanego powszechnie stylu klasycznego. Od sezonu 1990/1991 inni zawodnicy zaczęli odnosić zwycięstwa skacząc tym stylem. Boklöv natomiast przestał odnosić sukcesy, startował m.in. bez powodzenia na igrzyskach w Albertville (47. miejsce na skoczni średniej).

Czasy posuchy (1991-2007)

Po erze Jana Bokloeva i Staffana Tällberga, nadszedł ponad 15 letni okres posuchy w szwedzkich skokach narciarskich. Szwedzi znaczyli coraz mniej na międzynarodowej arenie, stopniowo chyląc się ku upadkowi. Znamiennym wydarzeniem obrazującym całą tę sytuację, było całkowite zrezygnowanie przez szwedzki związek narciarski z prowadzenia kadry kombinatorów norweskich. Największym sukcesem tej epoki było niewątpliwie zajęcie 4 miejsca w bardzo loteryjnym konkursie w Trondheim przez Kristoffera Jaafsa w sezonie 2000/2001. Pewne sukcesy odnosił również Johan Erikson, który pod okiem znanego słoweńskiego szkoleniowca Vasji Bajca w sezonie 2003/2004 zgromadził 86 punktów do klasyfikacji generalnej Pucharu Świata.

Odrodzenie (2007-?)

W 2007 roku, w kadrze doszło do poważnych zmian w kierownictwie. Przyszedł nowy trener Florian Liegl jak i nowy kierownik reprezentacji - Yoyogi. Obrana przez nich strategia rozwoju szwedzkich skoków narciarskich zaczęła skutkować. Ruszył rozwój młodzieży jak i skoków kobiecych, co jak się okazało później, było strzałem w "10". Symbolem tej epoki niewątpliwie jest Madeleine Fritz, która zdominowała całkowicie cykl Pucharu Kontynentalnego Kobiet (później Pucharu Świata Kobiet), triumfując 5 razy z rzędu w tym cyklu zawodów. Nie tylko Fritz zapisała się pozytywnie w tej epoce. Pierwszy złoty medal w historii szwedzkich skoków na Mistrzostwach Świata w 2013 roku zdobyła inna zawodniczka - Kjerstin Monkson. Również męskie skoki odnotowały znaczną progresję. Dowodem jest min. złoty medal Philippe Bjoergena na Mistrzostwach Świata Juniorów w 2011 roku.

Generalni menadżerzy

Yoyogi (od 18.01.2009)

Trenerzy główni

2014-	Berni Schödler
2012-2014	Andreas Bauer
2010-2012	Martin Kunzle
2008-2010	Marco Steinauer
2007-2008	Florian Liegl

Szwecja w Pucharze Świata

Indywidualnie

Sezon 2007/2008

Poz.	Zawodnik	Punkty
16.	Jan Bokloev	337
47.	Johan Erikson	64
69.	Anders Jansson	23
76.	Emil Westberg	17
83.	Alexander Krog	10
87.	Lars Matt	6

Sezon 2008/2009

Poz.	Zawodnik	Punkty
10.	Andreas Aren	352

• Zachowana jest tylko najlepsza "20" tego sezonu.

Sezon 2009/2010

Poz.	Zawodnik	Punkty
14.	Andreas Aren	183
15.	Johan Erikson	158
39.	Alexander Herr	66
44.	Fredrik Balkaasen	54
45.	Marcus Henriksson	52
70.	Besnik Gashi	9
70.	Erik Eghammar	9

Sezon 2010/2011

Poz.	Zawodnik	Punkty
43.	Isak Grimholm	107
45.	Johan Erikson	78
47.	Andreas Aren	75
51.	Carl Nordin	53
79.	Fredrik Balkaasen	9
83.	Alexander Mitz	7
88.	Alexander Herr	4
95.	Niklas Eriksson	1

Sezon 2011/2012

Poz.	Zawodnik	Punkty
27.	Philippe Bjoergen	285
41.	Johan Erikson	147
50.	Carl Nordin	97
54.	Andreas Aren	75
65.	Christoffer Bengtsson	29
76.	Erik Eghammar	14
85.	Markus Henriksson	7
97.	Isak Grimholm	4

Sezon 2012/2013

Poz.	Zawodnik	Punkty
40.	Philippe Bjoergen	73
41.	Johan Erikson	72
61.	Andreas Aren	14
64.	Lawrence Kramer	9

Sezon 2013/2014

Poz.	Zawodnik	Punkty
30.	Jan Bokloev	206
41.	Johan Erikson	104
45.	Anders Jansson	75
47.	Emil Westberg	65
55.	Lars Matt	34

Wyniki w Pucharze Narodów Pucharu Świata Mężczyzn

Sezon	Miejsce	Punkty
2007/2008	9 miejsce	858 pkt.
2008/2009	6 miejsce	1210 pkt.
2009/2010	7 miejsce	881 pkt.
2010/2011	11 miejsce	484 pkt.
2011/2012	8 miejsce	1483 pkt.
2012/2013	12 miejsce	168 pkt.
2013/2014	10 miejsce	634 pkt.

Statystyki medalowe (Igrzyska Olimpijskie, Mistrzostwa Świata)

Impreza	Złote	Srebrne	Brązowe	Suma	Pozycja
Mistrzostwa Świata 2009	0	0	0	0	n/k
Igrzyska Olimpijskie 2010	0	0	0	0	n/k
Mistrzostwa Świata 2011	0	1	0	1	4/6
Mistrzostwa Świata 2013	1	0	2	3	4/6
Igrzyska Olimpijskie 2014	1	1	1	3	3/8
Mistrzostwa Świata 2015
Mistrzostwa Świata 2017

• Pozycja - pozycja w klasyfikacji medalowej imprezy